Art. 132 § 11 kodeksu postępowania cywilnego stanowi, iż norma prawna przewidująca bezpośrednie doręczanie sobie pism przez pełnomocników profesjonalnych (adwokatów, radców prawnych, rzeczników patentowych, radców Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa) nie dotyczy wniesienia pozwu wzajemnego, apelacji, skargi kasacyjnej, zażalenia, sprzeciwu od wyroku zaocznego, sprzeciwu od nakazu zapłaty, zarzutów od nakazu zapłaty, wniosku o zabezpieczenie powództwa, skargi o wznowienie postępowania, skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia i skargi na orzeczenia referendarza sądowego, które należy złożyć w sądzie z odpisami dla strony przeciwnej. Wątpliwości orzecznicze wzbudziło zagadnienie dotyczące pisma stanowiącego uzupełnienie braków formalnych wniesionej apelacji.

    Uchwałą z dnia 17 lipca 2014 roku Sąd Najwyższy orzekł w sprawie III CZP 47/14, iż regulacja zakładająca wnoszenie pism w odpisach, a nie z dowodem bezpośredniego doręczenia stronie przeciwnej, odnosi się także do uzupełnienia braków formalnych apelacji. Na kanwie tej uchwały można wyciągnąć logiczny wniosek, iż identyczna interpretacja powinna dotyczyć pozostałych rodzajów pism wyszczególnionych w dyspozycji art. 132 § 11 kodeksu postępowania cywilnego, a więc przykładowo zażalenia czy też sprzeciwu od nakazu zapłaty.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.