Przedmiotem rozważań Sądu Najwyższego była niedawno bardzo istotna kwestia związana z problemem dochodzenia odszkodowania za szkodę wywołaną orzeczeniem Sądu. Zagadnieniem prawnym było to, czy wniesienie powództwa odszkodowawczego (na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych) tytułem wydania wadliwego orzeczenia sądowego przed Sądem, który takie orzeczenie wydał, stanowi przeszkodę do rozpoznania takiej sprawy przez ten właśnie Sąd. Zgodnie bowiem z art. 44 k.p.c. jeżeli sąd właściwy nie może z powodu przeszkody rozpoznać sprawy lub podjąć innej czynności, sąd nad nim przełożony wyznaczy na posiedzeniu niejawnym inny sąd.

    Sąd Najwyższy w sprawie III CZP 66/14 w dniu 11 września 2014 roku podjął uchwałę, w której stwierdził, iż przedstawiona powyżej sytuacja faktyczna nie stwarza podstaw do zastosowania art. 44 k.p.c. Jedyną zatem możliwością zmiany właściwości miejscowego takiego Sądu jest wyłączenie wszystkich sędziów orzekających w danym wydziale.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.