Bardzo często w obrocie zawierane są tak zwane umowy o podwykonawstwo będące odmianą umowy o roboty budowlane zawierane przez generalnego wykonawcę z pierwszym podwykonawcą lub też dalszych podwykonawców z kolejnymi. Zgodnie z art. 647 (1) § 4 umowy o podwykonawstwo powinna być zawarta w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Oznacza to, że niezachowanie przedmiotowej formy pisemnej skutkuje sankcją nieważności bezwzględnej. Często jednak umowy te zawierane są w formie ustnej lub też w takiej formie zlecane są dodatkowe pracy (tzw. roboty dodatkowe). Tego rodzaju umowy są zatem bezwzględnie nieważne.

    W przedmiotowej sprawie, w związku ze stwierdzeniem nieważności umowy o roboty budowlane, sądy powszechne obu instancji uznały roszczenie powoda za usprawiedliwione na podstawie przepisów o bezpodstawnych wzbogaceniu. Skargę kasacyjną od orzeczenia sądu odwoławczego wywiodła strona pozwana. Sąd Najwyższy w sprawie V CSK 362/2012 oddalił wniesioną skargę kasacyjną wskazując wprost, iż do rozliczenia kosztów użytych materiałów o robocizny w wykonaniu nieważnej umowy o roboty budowlanej zastosowanie znaleźć powinny przepisy dotyczące zwrotu nienależnego świadczenia, tj. art. 410 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.