Art. 98 § 3 kodeksu postępowania cywilnego stanowi, iż niezbędnymi kosztami procesu strony reprezentowanej przez adwokata jest jego wynagrodzenie – nie wyższe niż stawki określone we właściwym rozporządzeniu, wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Identycznie wygląda sprawa w przypadku zastępstwa strony przez radcę prawnego. Strona przegrywająca spór jest co do zasady zobowiązana do zwrotu tych kosztów na rzecz strony wygranej. Sąd orzekający w jednej ze spraw powziął jednak wątpliwość, co do celowości zwrot kosztów przejazdu do Sądu pełnomocnika będącego adwokatem (sytuacja oczywiście analogicznie dotyczy innych zawodowych pełnomocników).

    W uchwale z dnia 18 lipca 2012 roku, sygnatura akt III CZP 33/2012, Sąd Najwyższy postawił ciekawą tezę stanowiącą, iż przedmiotowe koszty podlegają zwrotowi, jeżeli ich poniesienie było w okolicznościach danej sprawy niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Sąd Najwyższy w pełni słusznie skonstatował, iż przejazdy do Sądu mieszczą się w kategorii wydatków pełnomocnika określonych w art. 98 § 3 k.p.c. Sąd Najwyższy zwrócił jednak przy tym uwagę, iż ocena niezbędności tych kosztów powinna każdorazowo podlegać ocenie Sądu orzekającego. W szczególności zbadania wymaga, na ile niezbędne było, np. z uwagi na stopień skomplikowania sprawy, ustanowienie pełnomocnikiem adwokata nie posiadającego swojej siedziby zawodowej w 'pobliżu’ sądu orzekającego w danej sprawie.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.