- Zgodnie z art. 169 § 1 kodeksu cywilnego, jeżeli osoba nieuprawniona do rozporządzania rzeczą ruchomą zbywa rzecz i wydaje ją nabywcy, nabywca uzyskuje własność z chwilą objęcia rzeczy w posiadanie, chyba że działa w złej wierze. Z kolei § 2 przepisu wskazanego w zdaniu poprzedzającym stanowi, iż, gdy rzecz zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona przez właściciela zostaje zbyta przed upływem lat trzech od chwili jej zgubienia, skradzenia lub utraty, nabywca może uzyskać własność dopiero z upływem powyższego trzyletniego terminu. Ograniczenie to nie dotyczy pieniędzy i dokumentów na okaziciela ani rzeczy nabytych na urzędowej licytacji publicznej lub w toku postępowania egzekucyjnego. Pytaniem pozostawał sposób, w jaki można było urzędowo wykazać swoje prawo własności, szczególnie w sytuacji, w której prawo to zostało zakwestionowane przez organ administracyjny w toku postępowania o dokonanie rejestracji samochodu.
Przy rozstrzygnięciu powyższego zagadnienia cennym jest zapoznanie się z wyrokiem Sądu Najwyższego – Izba Cywilna z dnia 13 września 2001 roku wydanym w sprawie IV CKN 432/2000. W orzeczeniu tym stwierdzono, iż właściwą drogą jest skorzystanie z powództwa o ustalenie opartego na art. 189 kodeksu postępowania cywilnego. Osobą pozwaną w takim procesie winien być zbywca i to nawet wówczas, jeśli nie kwestionuje on prawa nabywcy. Jest to zatem właściwa droga do stwierdzenia nabycia na podstawie szczególnej sytuacji przewidzianej przez art. 169 kodeksu cywilnego.
Dodaj komentarz