- Zgodnie z regulacją art. 968 § 1 Kodeksu Cywilnego spadkodawca może przez rozrządzenie testamentowe zobowiązać spadkobiercę ustawowego lub testamentowego do spełnienia określonego świadczenia majątkowego na rzecz oznaczonej osoby. Jest to tak zwany zapis zwykły (w odróżnieniu obecnie od zapisu windykacyjnego, który przenosi własności określonych praw na rzecz oznaczonej osoby z chwilą otwarcia spadku). W myśl zaś art. 970 Kodeksu Cywilnego w braku odmiennej woli spadkodawcy zapisobierca może żądać wykonania zapisu zwykłego niezwłocznie po ogłoszeniu testamentu. Datą wymagalności roszczenia o wykonanie zapisu zwykłego jest zatem co do zasady upływ niezwłocznego czasu po ogłoszeniu testamentu (niezwłocznie oznacza bez zbędnej zwłoki). Inaczej może rzecz jasna przewidzieć to spadkodawca w testamencie ustanawiającym zapis zwykły.
Zagadnieniem prawnym stała się zaś odpowiedź na pytanie, czy zapisobierca jest zobowiązany zapłacić wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy za okres do wymagalności zapisu zwykłego. Na tak postawione pytanie Sąd Najwyższy odpowiedział w uchwale z dnia 27 sierpnia 2015 roku (III CZP 46/15) twierdząco. Oznacza to, że wszystkie osoby, na rzecz których został ustanowiony zapis zwykły i które korzystają z rzeczy objętej tym zapisem w dacie śmierci spadkodawcy powinny dążyć do jak najszybszego ogłoszenia testamentu.
Dodaj komentarz