- Zgodnie z treścią art. 172 kodeksu cywilnego posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność przez zasiedzenie, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze. Nadto po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność przez zasiedzenie, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Jest to podstawy przepis dotyczący przesłanek zasiedzenia nieruchomości. Zagadnieniem prawnym analizowanym przez Sąd Najwyższy stała się odpowiedź na pytanie, czy do biegu terminu zasiedzenia (dwudziesto – lub trzydziestoletniego) można zaliczyć okres posiadania nieruchomości w zakresie treści prawa użytkowania wieczystego.
W uchwale zapadłej w sprawie III CZP 8/14 Sąd Najwyższy orzekł, iż do przedmiotowego terminu nie można zaliczyć okresu posiadania nieruchomości w zakresie treści prawa użytkowania wieczystego. Oznacza to, iż czas ten może mieć co najwyżej znaczenie dla zasiedzenia prawa użytkowania wieczystego, które stanowi odrębną kategorię, niż prawa własności nieruchomości.
Dodaj komentarz