- Zacząć należy od tego, iż art. 618 § 2 kodeksu postępowania cywilnego wskazuje, iż z chwilą wszczęcia postępowania o zniesienie współwłasności (to samo odnosi się do postępowania o dział spadku oraz o podział majątku wspólnego majątków) odrębne postępowanie dotyczące sporu o prawo żądania zniesienia współwłasności i o prawo własności, jak również wzajemnych roszczeń współwłaścicieli z tytułu posiadania rzeczy jest niedopuszczalne. Sprawy będące w toku przekazuje się do dalszego rozpoznania sądowi prowadzącemu postępowanie o zniesienie współwłasności. Jeżeli jednak postępowanie o zniesienie współwłasności zostało wszczęte po wydaniu wyroku, przekazanie następuje tylko wówczas, gdy sąd drugiej instancji uchyli wyrok i sprawę przekaże do ponownego rozpoznania. Postępowanie w sprawach, które nie zostały przekazane, sąd umarza z chwilą zakończenia postępowania o zniesienie współwłasności.
Zagadnieniem prawnym, które było rozstrzygane przez Sąd Najwyższy, była kwestia związana z powództwem o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym prawnym wniesionym w toku sprawy o podział majątku wspólnego małżonków. W sprawie III CZP 24/2011 Sąd Najwyższy orzekł, iż tego rodzaju odrębne postępowanie jest dopuszczalne w świetle art. 618 § 2 k.p.c., jeżeli jest ono udziałem małżonków oraz osoby trzeciej. Kwestia niedopuszczalności wszczynania odrębnego postępowania dotyczy bowiem wyłącznie sporów pomiędzy współwłaścicielami.
Dodaj komentarz